Terug in San Lorenzo, een ander beeld

Het is opvallend hoe mijn beeld van Paraguay veranderd is sinds ik terug ben uit Bolivia. Wanneer ik nu met de bus naar het centrum van Asuncion rijd, zie ik de rijkdom van dit land. Ik zie het ene mooie gebouw naast de andere villa op de Avenida Mca.Lopez en moderne auto’s in de geasfalteerde straten. De mensen zijn beter gekleed ook al komt dat misschien door het warme weer dat minder kledij vereist. Bolivia was zeker zichtbaar veel armer, al in de eerste oogopslag. Buiten enkele historische erfstukken, zijn er geen verzorgde gebouwen in La Paz, mensen liggen langs de kant van de weg te slapen, zijn klein en getekend door weer en wind, en geasfalteerde wegen hebben we er minder gezien dan ons lief was…

En toch

zie ik hier ook elke dag opnieuw taferelen die ik bij ons niet voor mogelijk hou:



- Mensen die zich staan te wassen aan het kraantje aan de ingang van de supermarkt, of er hun kind aan één voet onder houden om zijn pamper te verversen;

- Overal straathonden, zelfs in de gangen van het ziekenhuis;

- Rammelende bussen en jonge straatventertjes die kauwgum en frisdrank verkopen;

- Veel afval in de straten. Vuil wordt gewoon door het busraampje naar buiten gegooid;

- Straatkinderen die ijverig je autoruiten wassen aan de stoplichten (waar je volgens Lilian steeds vriendelijk tegen moet blijven omdat ze anders je raam of spiegel stukslaan);

- Vier personen op één moto: zoontje, papa, en mama met de baby in haar armen; uiteraard allemaal zonder helm en met slippers. Motorongevallen zijn hier schering en inslag…

- Paard en kar temidden van het drukke verkeer van de stad, en nog niet eens zo zelden! (zorgt soms zeer gekke taferelen, bijvoorbeeld als ze door een tankstation passeren om de weg af te snijden);

- Patienten die zelfs gewone antibiotica of labo-onderzoeken niet kunnen betalen, en kinderen in gevorderde stadia van hun ziekte omdat de behandeling voor de ouders te duur is...



Het is goed om er af en toe bij stil te staan, want na drie maanden merk ik dat ik onbewust al erg gewend geraak aan de ongewone omstandigheden hier.