National park: trektochtje

Met de auto van ons gastgezin mochten we in het weekend naar een National park hier in de buurt.

De eerste namiddag gingen we naar een watervalletje op een half uur wandelen van de auto. Echt een mini Iguazu-waterval momentje middenin een bos, heeemels. Hetzelfde gevoel als een pot chocomousse die je kan opeten na een maand hongerstaking op een kraan.
Hier kan zelfs de shampo reclame van herbal essence niet aan tippen. Hier plassen de goden recht op je hoofd:)

‘s avonds was alles met volle respect voor de regels in Paraguay: Tranquilo.
Rustig de tent opzetten en inzien dat we veel te weinig plaats hadden om er allemaal in te kunnen: Er moesten dus enkele mensen buiten slapen en enkele in de auto.

Erna een asado (barbecue). Een asado is hier trouwens niet gewoon eten, het is echt een ritueel, een sfeer, wierrook voor het dier dat geofferd werd om ons te spijzen.
Al het vlees ligt hier ook rustig, gedurende 1 à 2 uur, op het vuur te zonnebaden in de gloed van de kooltjes.

Erna gooiden we wat hout op de kooltjes en zongen we gezellig nog wat liedjes van de jaren 60. Ons “Country road, take me home” momentje.

Juist voor het slapen ontdekte ik dat DEET (onze muggenrepellent) plastiek opwreet...
En ik heb het ontdekt aan de hand van mijn nieuw fototoestel! Weg is de laklaag.
Hopelijk ben ik nu immuun tegen dengue muggebeten. Misschien heeft het een effect op mijn fototoestel zoals Obelix die in de pot toverdrank viel: levenslange werking.